เหตุใดเมื่อเผชิญเรื่องน่าเครียดจึงเกิดความหมกมุ่นเคร่งเครียดขึ้นมาทันที แม้จะมีความฉลาดทางอารมณ์ได้เคยผ่านการทำใจผ่านความรู้สึกปล่อยวางมาบ้างแล้ว
ทำไมจิตจึงยังไม่เลิกถือมั่นเสียที?
คำตอบคิอ จิตเป็นธรรมชาติที่ชอบยึด แถมกายยังช่วยยึดเป็นอัตโนมัติอีกด้วย!
แม้จิตอยากปล่อยวางแตถ้าปฏิกิริยาทางกายยังคงชินที่จะยึดอาการยึดก็คงค้างอย่างนั้น ไม่หายไปไหน
ลองสังเกตดูทันทีที่จิตใจตอบสนองกับเรื่องน่าเครียดจะเกิดปฏิกิริยาทางกายบางอย่างเข้าร่วมด้วยเป็นอัตโนมัติ
ยกตัวอย่างเช่น สำหรับบางคนกล้ามเนื้อบริเวณต้นคอ ต้นแขน น่อง จะบีบรัดเขม็งเกลียวขึ้นมาพร้อมๆกัน ในขณะที่สำหรับอีกคนอาจตึงขมับแน่นแล้วค่อยๆทยอยไล่ลามลงมาเป็นขบกราม นิ้วงอฝืนฝ่ามือชื้นเท้าจิกงุ้ม เป็นต้น
ชุดมัดเนื้อที่‘ประสำนงานกัน’เหล่านั้นมีจุดร่วมเดียวกัน คือรักษาอารมณ์เครียดไว้
เกิดเรื่องน่าเครียดทีไรแต่ละคนจะเกิดอาการทางกายซ้ำๆกันแบบเดิมไม่เลิก แม้ฉลาดทางอารมณ์บ้างแล้วเข้าใจหลักการปล่อยวางบ้างแล้ว ส่วนใหญ่ก็ยังคงเป็นอยู่อย่างเดิมไม่หาย ตราบเท่าที่ยังไม่มีการฝึก ‘สลายทีมงานสร้างความเครียด’ ชุดเดิมๆบ้าง
การพยายามฝึกในขณะ‘เกิดเรื่องแล้ว’นั้นมักสายเกินไปเพราะมัดเนื้อต่างๆร่วมมือกันเล่นงานคุณจนหมดความสามารถตั้งสติเสียก่อน
ฉะนั้น หนทางที่จะรับมือได้จริง คือ เตรียมตัวล่วงหน้าโดยสร้างกลุ่มการทำงานของมัดเนื้อแบบผ่อนคลายเอาไว้
พูดง่ายๆคือ ฝึกทั้งร่างให้ชินกับการผ่อนคลายแทนการรัดแน่นเหมือนที่ผ่านๆมา
‘กลุ่มมัดเนื้อคลายเครียด’เป็นสิ่งที่ทุกคนสร้างได้และเมื่อสร้างสำเร็จ ก็สามารถสลายมัดเนื้อเครียดได้ทั่วร่าง กลุ่มมัดเนื้อดังกล่าว ได้แก่ ผ่าเท้า ผ่ามือ และใบหน้า
จำหลักการไว้ง่ายๆหากเคยชินที่จะทำให้สามจุดนี้คลายตัวได้คุณจะสบายตัวตลอดไปทั้งชีวิตที่เหลือ!
วิธีฝึก ไม่ว่าจะกำลังนั่ง ยืน เดิน หรือนอน ไม่ว่าจะกำลังว่าง หรือมีเรื่องน่าคิดเครียดให้หมั่นถามตัวเองบ่อยๆว่า
ขณะนี้เรากำลังเกร็งตรงไหนบ้าง?
ไล่ขึ้นมาชัดๆทีละจุดจากลางขึ้นบน คือฝ่าเท้า ฝ่ามือ มาจนถึงใบหน้แค่ตั้งคำถามไว้ในใจเพียงเท่านี้ คุณจะรู้สึกถึงปฏิกิริยาตอบสนองทางกายทันที
เมื่อเห็นเท้าเกร็ง เท้าจะคลายออก
เมื่อเห็นมือเกร็ง มือจะคลายออก
เมื่อเห็นหน้าเกร็ง หน้าจะคลายออก
อาจมีบ้างที่บางคนเครียดสะสมจนคลายบางจุดไม่ออก โดยเฉพาะใบหน้าและขมับถ้าเป็นเช่นนั้นให้หายใจสบายๆช่วยทีหนึ่งแล้วสังเกตอีกครั้งว่ามีการผ่อนคลายลงสักนิดหนึ่งไหมถ้าพบว่าผ่อนคลายลงแม้แต่นิดเดียวให้ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วในครั้งนั้น
ยิ่งฝึกบ่อยเท่าไรชุดการทำงานของมัดเนื้อผ่อนคลำยก็ยิ่งเกิดขึ้นมากปรุงแต่งจิตให้เข้าลักษณะปล่อยวางถี่บ่อยขึ้นเรื่อยๆ แม้เริ่มฝึกได้เพียงวันละสิบรอบคุณก็จะเห็นความแตกต่าง เช่น เมื่อต้องเผชิญ สถานการณ์เคร่งเครียดจิตและกายอาจเกิดอาการ ‘ยึดแน่น’ ขึ้นมาในวูบแรก แต่แล้วก็จะเกิดสติขึ้นได้เองเป็นอัตโนมัติ แถมสติดังกล่ำวจะไปกระตุ้นการทำงานของ ‘กลุ่มมัดเนื้อผ่อนคลำย’ ขึ้นมาเอง โดยไม่ต้องฝืนเนื่องจากมีการตระเตรียมไว้พร้อมแล้ว
ถ้ารักจะเห็นผลให้จริงก็ต้องฝึกจริงไปเรื่อยๆแม้สถานการณ์ปกติก็ไม่เลิกสร้างกลุ่มมัดเนื้อคลายเครียดให้เหมือนกับที่เคยชินกับการสร้างกลุ่มมัดเนื้อเคร่งเครียดมาทั้งชีวิต แล้วไม่นานคุณจะพบว่า ยิ่งเผชิญหน้าสถานการณ์ชวยเครียดมาขึ้นเท่าไร ร่างกายและจิตใจจะยิ่งถูกฝึกให้เข้าโหมด ‘มีสติผ่อนคลำย’ มากขึ้นเท่านั้น!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น