หลายครั้งที่ทำให้แม่ร้องไห้ หลายครั้งที่ทำให้แม่เสียใจ และหลายครั้งที่ทำให้แม่เป็นห่วง ในช่วงวัยรุ่นก็คงเป็นวัยที่ขาดยั้งทางด้านความคิด สติ และความรอบคอบ เอาแต่ใจตัวเองคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่จำเป็นต้องฟังใคร มั่นใจตัวเองสูง จนทำให้กลายเป็นคนที่ไม่ห่วงหาอาทรใคร ยกเว้นตัวเอง
วันหนึ่ง....ตัวเองมีปัญหาเรื่องเงิน คิดหนักมาก ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร เพราะเป็นคนไม่ง้อใคร ไม่แสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น หลายวันผ่านไป แม่คงเห็นว่าลูกคนนี้ทำไมมันดูห่อเหี่ยว ดูไม่สดชื่น ดูเหมือนคนมีทุกข์อย่างหนัก
วันนั้น.....แม่คงทนไม่ไหวที่จะต้องถาม ที่ผ่านมากลัวว่าลูกจะรำคาญ กลัวว่าลูกจะว่าไปยุ่งย่ามกับลูก ท่านคงคิดมากและทนไม่ไหวจริงๆ จึงได้เอ่ยถามขึ้นมาว่า
แม่ : ลูก...มีปัญหาอะไรเหรอ เล่าให้แม่ฟังบ้างก็ได้นะตัวเอง : ไม่แม่ ไม่มีอะไร แม่ไม่ต้องยุ่งหรอก
แม่ : อืมม....เรื่องเงินหรือเปล่า ให้แม่ช่วยมั้ย
ตัวเอง : โธ่แม่....ให้แม่เดือนละไม่เท่าไร....แม่จะมีเงินมาช่วยเหรอ...เก็บไว้กินขนมเถอะนะ
แล้วแม่ก็เดินขึ้นไปข้างบนที่ห้องตัวเอง สักพักก็เดินลงมาพร้อมห่อถุงผ้าเก่าๆเล็กๆถุงหนึ่ง แล้วยื่นถุงเก่าๆนั้นให้ลูก แล้วบอกว่า
แม่ : เอาไปเถอะ..เงินที่ให้แม่มาทุกเดือน แม้มันไม่มากมายอะไร แต่แม่ก็ไม่ได้ใช้อะไรหรอก ตั้งใจว่าจะเก็บไว้ให้หลานน่ะแหละ เอาไปลูก แม่ให้
อึ้งไปชั่วขณะ....อารมณ์โกรธตัวเอง อารมณ์ต่างๆมันพลุ่งพล่านขึ้นมาบนหัว หมุนติ้วๆ สติขาดหายไปชั่วขณะนั้น นี่เราทำเหมือนว่าแม่เป็นคนอื่น ไม่เคยใส่ใจ ไม่เคยเอื้ออาทร ไม่เคยคิดว่าแม่จะคิดเป็นห่วงลูก คิดแต่ว่ามีหน้าที่เลี้ยงก็เลี้ยงไปวันๆ ไม่ได้เฝ้าดูแลแม่อย่างใกล้ชิดเลย เหลือบตาไปมองหน้าแม่ นี่คงเป็นครั้งแรกที่มองหน้าแม่แบบเต็มๆ หลังจากที่ห่างหายปล่อยปละละเลยไปนาน โธ่แม่..แม่แก่ลงไปเยอะเลยนะ ยิ่งนึกละอายใจเหลือเกิน นี่เรามองแต่ตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า จนลืมดูคนใกล้ตัว คนที่เลี้ยงดูเรามาจนมีวันนี้ แม่คงเหนื่อยมากนะ หน้าตาแม่ดูไม่สดชื่น แต่แววตามีความสุขเหลือเกินที่ได้ช่วยเหลือลูก...!!!
ตัวเอง : แม่ครับ....ผมขอโทษครับ...ผมรักแม่ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น