วัยรุ่นยุคนั้น ไม่มีใครไม่รู้จักวงดนตรีแม็คอินทอช ปฏิเสธไม่ได้ว่าวงนี้มีอิทธิพลต่อวัยรุ่นสมัยนั้น มีอิทธิพลต่อวงการภาพยนตร์หนังเกี่ยวกับวัยรุ่น วัยเรียน วัยนักศึกษา สมัยนั้นเป็นรองแค่วงแกรนด์เอ็กซ์เท่านั้น
เรียน ปวช.พาณิชยการแห่งหนึ่ง (ผัดผ่อนทหาร) ช่วงที่แม็คอินทอชดังสุดๆ ก็พบรักกับผู้หญิงคนหนึ่งที่โรงเรียนแห่งนี้ ไม่ใช่รักแรกพบ ไม่ใช่เธอสะดุดตาอะไร เป็นเพราะอะไรตอนนั้นไม่แน่ใจ แต่ถ้าถามตอนนี้ก็คงเป็นเพราะตัวเองมากกว่าที่ดิ้นรนหาผู้หญิงสักคนมาไว้ข้างกาย แต่ไม่ใช่สิ่งที่ใครๆคิดนะ ว่ามันก็แค่กะล่อนไปวันๆ จริงๆแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นเลย ผู้ชายทั่วไปอาจเป็นแบบนั้น
แต่ผมไม่เคยหลอกลวงใคร ไม่เคยไม่รักผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาในชีวิต เพียงแต่ที่ผ่านๆมามันคงยังไม่ใช่สำหรับเราและเธอ มันจึงมีการพลัดพรากกันทุกครั้ง และสำหรับเธอคนนี้ก็เช่นกัน เราเกือบจะได้แต่งงานกันแล้ว แต่ด้วยเหตุที่ผมก็กำลังเรียน ฐานะทางบ้านก็ยังไม่มั่นคง คุณแม่ก็ไม่เห็นด้วย ทุกอย่างจึงจบไป แต่เป็นการจบที่ไม่ค่อยดี เราแค่ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่ด้วยความมีทิฐิของเราทั้งสองคน ทำให้ระยะมันเริ่มขยายออกไปจนกระทั่งมองกันไม่เห็น
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมยังค้างในใจและรู้สึกผิดมาตลอดก็คือ ช่วงเรียน ปวช.ปีสุดท้าย ทางบ้านมีปัญหาเรื่องฟ้องร้องทางแพ่งกัน ทำให้ฐานะทางบ้านย่ำแย่ไม่มีเงินแม้กระทั่งจ่ายค่าไฟ ผมก็กำลังสอบไล่เทอมสุดท้ายเพื่อจบและได้ประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.) ทำไงล่ะ...ตอนนั้นมีแค่แฟนคนเดียวที่ยังปรึกษากันได้ และเป็นเธอที่ยื่นมือเข้ามาช่วย นำเงินที่เธอมีมาให้ผมไปจ่ายค่าเทอมเทอมสุดท้าย....
หลังจากนั้นไม่นาน พอเรามีเรื่องทะเลาะกันเล็กน้อย แต่อย่างที่บอกความมีทิฐิของเราทั้งสอง ทำให้เราต้องเลิกกันไปโดยปริยาย ผมเองมัวเสียใจจนลืมว่า เธอได้ให้เงินช่วยเหลือเรามาก้อนหนึ่ง....ตราบจนบัดนี้ ผมก็ยังเป็นหนี้เธอ...มันเหมือนมีอะไรติดค้างในใจตลอดมา และมันคงเป็นไปไม่ได้ที่ผมและเธอจะได้พบกัน หรือผมจะได้มีโอกาสตอบแทนเธอบ้าง...
ขอโทษ...และขออภัยด้วยนะที่รัก แต่วันวานไม่ไม่อาจกลับมานะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น