เจอคนแสดงออกว่าไม่ชอบหน้าคณุอย่างชัดเจน คือความเจ็บปวดที่รบกวนจิตใจอย่างแรงชนิดหนึ่งถ้าแค่‘เข้าใจเหตผุล’ว่าทำไมใครบางคนถึงไม่ชอบคุณ คุณอาจจะยังอภัยเขาไม่ได้ แต่ถ้า ‘เข้าถึงอารมณ์’ อันเป็นทุกข์แบบเขา คุณจะอภัยได้อย่างไม่เหลือข้อแม้ใดๆอีก อารมณ์คนแพ้เจ็บใจคนชนะ อารมณ์คนจนชิงชังคนรวย อารมณ์คนหน้าจืดริษยาคนหน้าตาดี อารมณ์คนฉลาดอยากชิงตำแหน่งคนฉลาดกว่า อารมณ์คนเจอแต่ด่าที่นึกหมั่นไส้คนเจอแต่ชม อารมณ์คนถูกทิ้งที่คั่งแค้นคนทอดทิ้ง อารมณ์คนหูเบา ที่ถูกปั่นหัวให้เกลียดฝ่ายตรงข้าม อารมณ์คนพาล ที่อยากอยู่เหนือหัวทุกคนในโลก หลากหลายอารมณ์อันเป็นทุกข์เหล่านี้ เข้าใจได้ว่ามีอยู่จริง แต่ที่จะเข้าให้ถึงก็ต้องเจอกับตัวมาก่อน หรือร่วมรู้สึกไปพร้อมกันด้วยอารมณ์อันเป็นทุกข์ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่ำ‘คิด’ได้สมเหตุสมผลแค่ไหน แต่ยังขึ้นอยู่กับว่าใจมีอาการ‘ยึด’กับอะไรผิดๆเพียงใดด้วย ขอเพียงคุณทบทวนว่าตัวเองก็เคยคือ เคยเกลียดเคยริษยสเคย เจ็บใจอย่ำงไม่สมเหตุสมผลคุณจะอภัยผู้ที่ไม่ชอบคุณอย่ำงไร้เหตุผลได้ดุจเดียวกับให้อภัยความไม่รู้ของตนเองในวันวาน!
ช่วยแล้วจะได้อะไร? อภัยแล้วจะได้อะไร? พูดดีแล้วจะได้อะไร?
ให้เปล่าแล้วจะได้อะไร? สัตย์ซื่อแล้วจะได้อะไร?
คนส่วนใหญ่คิดว่าถ้าไม่ได้อะไรแล้วจะทำไปทำไม? คนอีกส่วนหนึ่งคิดว่ำ ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะ! คนส่วนน้อยคิดว่าทำเถอะ! ทำแล้วได้ชีวิตดีๆมาชีวิตหนึ่ง! กรรมที่กระทำเป็นประจำมีผลให้คุณมีตัวตนเป็นอะไรอย่างหนึ่ง ก่อนตายความรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ให้มีผลมากกว่าการมีความสุขเป็น ครั้งๆกล่าวคือ แม้อยู่ว่างๆในช่วงปลายๆของชีวิต แล้วเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า ตัวเองเป็นใคร เกิดมาทำไม อย่างน้อยก็ตอบถูกอยู่ในใจรู้อยู่เฉพาะตนว่าคุณเป็นจิตวิญญาณที่มีความสว่างไม่ใช่มาครองร่างมนุษย์ ชั่วคราวเพื่อรู้จักแต่เอาเข้าตัวกอบโกยสมบัติบ้าเข้าสู่ชีวิตหอบฟางไร้ราคา เข้าหาความตายในวันใกล้ตาย ความคิดทำนองให้คือเสียเปรียบ รับคือได้เปรียบ หรือซื่อคือโง ่เจ้ำเล่ห์คือฉลาดจะไม่อยู่ในหัวของคุณเลยเพราะสุดท้าย จะพบว่าสิ่งที่ต้องการจริงๆคือจิตดีๆ ความทรงจำเกี่ยวกับชีวิตดีๆเพื่อจะได้จำกไปดีๆเท่านั้น!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น