เด็กขายพวงมาลัยตัวมอมแมมขึ้นรถเมล์เพื่อกลับบ้านหลังจากที่ขายพวงมาลัยมาทั้งวัน รถไม่ถึงกับแน่นแต่ไม่มีที่นั่งแล้วหลังจากที่เด็กคนนี้ได้นั่งเป็นที่สุดท้าย.....นี่มันก็เป็นเวลา 2 ทุ่มแล้ว เด็กชายอายุน่าจะแค่ 10 ขวบ มาคนเดียว แต่ท่าทางค่อนข้างคล่อง คงเป็นเพราะทำอาชีพนี้มานานจนเคยชินกับชีวิตประจำวัน ทั้งที่ควรจะถึงเวลานอนเพื่อตื่นเช้าไปโรงเรียน...
รถเมล์ได้จอดรับผู้โดยสารที่ป้ายแห่งหนึ่ง และมีหญิงสาวท้องแก่คนนึงกำลังก้าวขึ้นรถด้วยความยากลำบาก ลักษณะท่าทางภายนอกเธอดูค่อนข้างถือตัวทีเดียว เมื่อก้าวขึ้นมาได้ก็เดินเข้ากลางรถแล้วไปหยุดจับราวตรงที่เด็กขายพวงมาลัยนั่งอยู่
ขณะนั้น ไม่มีใครลุกให้เธอนั่ง ถ้ามองโลกในแง่ร้าย...แหมคนเราสมัยนี้ใจดำกันจังเลยนะ แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง อืม..เขาคงเหนื่อยจากการทำงาน ความเครียดจากงานจากการเดินทาง เขาก็มีสิทธิ์ที่จะนั่งพักผ่อนเมื่อมีโอกาสสินะ
แต่สิ่งที่ทุกคนได้เห็นก็คือ เด็กขายพวงมาลัยเมื่อหันมาเห็นหญิงสาวท้องแก่คนนี้ เด็กคนนี้ก็รีบลุกขึ้นและเชื้อเชิญหญิงสาวอย่างสุภาพโอนโยน
"นั่งก่อนครับคุณน้า"
และสิ่งที่ทุกคนได้เห็นอีกครั้งก็คือ หญิงสาวท้องแก่คนนั้น แสดงอาการว่ารังเกียจที่นั่งที่เด็กขายพวงมาลัยแสดงความมีน้ำใจลุกขึ้นและเชื้อเชิญให้เธอนั่ง
เมื่อเด็กขายพวงมาลัยเห็นดังนั้น ก็รีบเอาผ้าขนหนูที่ติดตัวมาเช็ดเบาะนั่งให้ทันที แล้วเอ่ยบอกกับหญิงสาวท้องแก่อีกครั้งว่า
"สะอาดแล้วครับคุณน้า นั่งเถอะครับ"
หญิงสาวท้องแก่ รวมถึงคนอื่นๆที่เห็นเหตุการณ์ คงมีความรู้สึกเดียวกันว่า หน้าชาเหมือนโดนของแข็งกระทบ จะทำอย่างไรล่ะ เมื่อคิดได้สักพักเธอก็ยอมลงนั่งแล้วกล่าวขอบใจเด็กขายพวงมาลัยอย่างจริงใจ พร้อมกับกล่าวกับตัวเองเบาๆว่า
"เกลียดความคิดตัวเองเหลือเกิน" พร้อมกันหันไปยิ้มให้เด็กขายพวงมาลัยอีกครั้ง....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น