ความรู้สึกที่ว่านี้ คือ ความรู้สึกถึงความหลัง ถึงอดีต ถึงเพื่อนในอดีต และเหตุการณ์ต่างๆในอดีต ที่เคยกระทำร่วมกับเพื่อนๆ เคยกระทำร่วมกับคนในครอบครัว เคยกระทำร่วมกับคนที่รัก
ความรู้สึกนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกๆคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนในอดีต แฟนในอดีต ครอบครัวในอดีต น้อยคนที่จะรู้สึกถึงหรือคิดถึงอดีตแล้วนำมันกลับมาพูดคุยมาเล่าสู่กันฟัง กลายเป็นคนไม่กี่คน (รวมถึงตัวคนเขียน) ที่ระลึกถึงอดีตแล้วนั่งยิ้มคนเดียว อยากจะพูดคุยกับเพื่อนในอดีตที่เพิ่งได้พบกัน อยากรำลึกอยากนั่งหัวเราะพูดคุยกันถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ตอนนั้นมันดูเครียด ดูระทึก ดูสนุกสนาน ดูมีความสุขตามประสาวัยรุ่น
แต่สิ่งที่ได้พบเห็นก็คือ เพื่อนๆเหล่านั้นเขาไม่ได้ยึดติดกับอดีต พูดง่ายๆไม่ได้อะไรกับอดีตมากนัก เพราะเขาเหล่านั้นอยู่กับปัจจุบันเสียแล้ว ทั้งๆที่ อดีตมันเป็นบทเรียน มันเป็นประสบการณ์ ที่ทำให้เรายืนอยู่ได้ทุกวันนี้
ไม่เป็นไร ไม่ว่ากัน ทุกคนต่างก็มีเส้นทางชีวิตของตัวเอง ถ้าเขายังสนุกกับปัจจุบันก็แสดงว่า ชีวิตเขาประสบความสำเร็จในระดับที่เขาพอใจแล้ว การพูดคุยถึงเรื่องในอดีตมันจึงไม่จำเป็นสำหรับเขา
อืมม...ขอรำลึกในจินตนาการเพียงคนเดียวก็ได้ มันก็มีความสุขไปอีกแบบหนึ่ง อย่างไรก็ตาม ขอขอบคุณอดีต ขอบคุณผู้คนที่พานพบในอดีต ขอบคุณประสบการณ์ต่างๆในอดีต ที่ทำให้ผมมานั่งพิมพ์ตัวอักษรลงบล็อกที่ไร้ผู้เยี่ยมชม ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยังไงมันก็เป็นความสุขอยู่ดี...จริงม๊ะล่ะ อิอิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น