วันศุกร์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

คุณยายที่รัก

          ช่วงชีวิตหนึ่งได้เคยอยู่กับคุณยายเป็นเวลานานถึง 2 ปี เจอกันทุกวัน ซึ่งปกติแล้วจะเจอคุณยายเฉพาะตอนปิดเทอม เนื่องจากคุณยายอยู่ต่างจังหวัด จะมาเยี่ยมลูกหลานเฉพาะตอนปิดเทอม
          ช่วงที่ได้อยู่กับคุณยาย ได้เห็นอริยบท พฤติกรรมการอยู่อาศัย ได้เห็นตัวตนคุณยายและรู้จักคุณยายมากขึ้น ทำให้รักคุณยายมากขึ้นกว่าที่เคยเป็น คุณยายตอนนั้นอายุประมาณ 70 ปี แต่ยังแข็งแรง คุณยายมีความขยันมาก บ้านช่องสะอาดเรียบร้อยทุกวัน ทำอาหารก็อร่อย แถมยังเลี้ยงหลานเล็กๆอีกสามคน ซึ่งหลานทั้งสามคนต่อมาก็เติบโตและมีหน้าที่การงานที่ดีทุกคน
          ผมได้จากอกคุณแม่และพี่น้องจากกรุงเทพมหานคร ย่างเท้าเข้าสู่แดนชนบทจังหวัดสุราษฏร์ธานี เนื่องจากอยู่ดีๆก็มีความรู้สึกว่าอยากอยู่ต่างจังหวัด อยากไปทดลองดูว่าบ้านเกิดตัวเองเป็นอย่างไร ก็ลาออกจากโรงเรียนอำนวยศิลป์พระนคร(พญาไท) ช่วงจบ ม.ศ.1
          ตั้งแต่นั้นก็ได้อยู่กับคุณยายตลอดเวลาสองปีจนจบ ม.ศ.3  รู้สึกมีความสุขและรักคุณยายมาก เมื่อจบแล้วก็ไม่อยากจากท่านมา แต่คุณแม่เองก็คิดถึงลูกเช่นกัน ก็ขอร้องให้กลับไปเรียนต่อที่กรงเทพเหมือนเดิม  จึงจำใจต้องจากอกคุณยายด้วยความเศร้า
          วันที่จะกลับคุณยายก็ขอไปส่งเองที่สถานีรถไฟพุนพิน ซึ่งจะต้องนั่งรถเมล์ไปอีกราวๆ 12 ก.ม.  ซึ่งสมัยนั้นถนนหนทางยังไม่ค่อยดี ก็จะรู้สึกว่ามันช่างไกลเสียเหลือเกิน  แต่วันนั้นมีความรู้สึกว่าระยะทางทำไมมันช่างสั้นเหลือเกิน นั่งด้วยกันก็ไม่ได้คุยอะไรกัน ต่างก็นั่งคิดมโนกันเอาถึงการพรากจากกัน ชำเลืองไปมองคุณยายเป็นพักๆ  ช่วงหนึ่งก็เห็นคุณยายเอามือปาดที่ตา  ก็เลยถามว่าคุณยายเป็นอะไรครับ  คุณยายก็หันมาบอกว่าแมลงมันเข้าตายายน่ะ ทั้งๆที่มีสายน้ำตาไหลพรากเป็นทางยาวทั้งสองแก้ม ถึงแม้จะโดนลมพัดมันก็ยังไม่ทันเหือดแห้ง
          โถ...คุณยายที่รัก  คงอยากจะบอกหลานคนนี้เหลือเกินว่า อยู่กับยายต่อได้มั้ย  แต่คุณยายก็ไม่พูด เพราะห่วงอนาคตของหลาน (มารู้ตอนหลังคุณยายสารภาพตอนที่ผมจบการศึกษาแล้วว่า คิดอยากจะให้อยู่ต่อจริงๆตอนนั้น)
          ตอนนี้...คุณยายเป็นฝ่ายที่พรากจากหลานคนนี้ไปชั่วนิรันดิ์ เพราะคุณยายชราภาพมาก ทุกอย่างต้องเป็นไปตามวัฏสังขาร  น้ำตาของหลานที่ไหลออกมา มันคงไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับน้ำตาของคุณยายที่ไหลเมื่อคราวนั้น คราวที่คุณยายบอกว่า แมลงเข้าตา  
          ไม่ว่าตอนนี้คุณยายจะอยู่ภพไหน ขอให้คุณยายรู้ว่า หลานคนนี้ยังรักและคิดถึงคุณยายเสมอ ขอบคุณสำหรับความรักที่ให้กับหลานคนนี้อย่างมากมายนะครับคุณยาย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น