วันศุกร์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

เสียน้ำตาที่เจ็บปวดที่สุด (ต่อ)

          ความรักค่อยๆสุกงอมไปเรื่อยๆสำหรับความรักครั้งนั้น  การได้ท่องเที่ยวด้วยกัน การได้อยู่ด้วยกันแม้ การได้สัมผัสอารมณ์ซึ่งกันและกัน มันช่างอบอุ่นในอ้อมกอดของอารมณ์ความรัก ทุกอย่างสีชมพูไปหมด ไม่มีอะไรบ่งบอกว่าจะมีการพลัดพรากจากกัน
          แต่แล้ว....สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นจนได้ มันเกิดจากอารมณ์แท้ๆ อารมณ์ที่ต่างก็ไม่ใคร่ครวญ ต่างก็เก็บไว้ในใจ ไม่มีการเปิดอกพูดคุยกัน จนมันอิ่มตัวมันโป่งเหมือนลูกโป่งที่มันขยายตัวออก จนกระทั่งมันขยายไม่ได้ มันก็แตกโพล๊ะออกมา  ไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก เราทั้งสองต่างก็รู้กันดี แต่เราทั้งสองก็ยังหาสาเหตุนั้นไม่เจอ ว่าอะไรทำให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้
          ไม่ต้องหาเหตุผล ไม่ต้องหาความหมายใดๆแล้ว เพราะยิ่งนานวัน ความห่างเหิน ความน้อยอกน้อยใจของเราทั้งสอง ทำให้ความพลัดพรากมันก่อเกิดขึ้นมาแบบค่อยเป็นค่อยไป จนเราทั้งสองต่างก็รู้สึกว่า เรากำลังจะไม่มีกันและกันแล้ว
          เวลาผ่านพ้นไปอย่างช้าๆ เวลาที่ห่างเหินกันไปนานเท่าไรไม่รู้  มารู้ตัวอีกครั้ง...วันหนึ่งผมได้พบว่าความรัก ความจริงใจ ความผูกพัน ความห่วงใย ที่เคยมี ที่เคยได้  ณ เวลานั้นผมไม่มีอะไรเลย คบผู้หญิงเพื่อให้ลืมผู้หญิงอีกคนหนึ่ง แต่สุดท้ายก็พบว่า มันไม่ใช่..มันไม่ใช่ทางออก..มันไม่ใช่ความจริง สิ่งที่ผมคิดมันผิด ผิดพลาดมาตลอด มันสายไปหรือเปล่า....
          วันนั้นไม่เคยคิดว่าจะเป็นวันสุดท้ายของการได้พบกัน ได้กอดกัน ได้พูดคุยกัน  ผมพยายามเข้าไปบอกกับเธอว่า ผมขอโทษ ผมผิดเอง ผมพลาดเอง เธอไม่เคยผิด เธอรักผมจริง เธอมีความอดทน ซึ่งเธอก็รับฟัง  และเมื่อฟังจนจบ คำพูดสุดท้ายที่สมองผมจำได้ก็คือ มันสายไปแล้ว เธอมีคนมาดูแลหัวใจเธอต่อจากผมแล้ว เพราะความเจ็บช้ำของเธอมันทำให้เธอมอบหัวใจให้เขาไปแล้ว....
          ผมขอกอดเธอเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมน้ำตาแห่งความเจ็บปวด  น้ำตาแทบเป็นสายเลือด ณ เวลานั้น  นานเท่าไรไม่รู้  มารู้ตัวอีกครั้งก็น้ำตาแห่งความเจ็บปวดมันเต็มหมอนไปหมด ร้องจนไม่มีน้ำตาจะไหล โลกนี้มันช่างโหดร้าย โลกนี้ทำไมมันไม่น่าอยู่เอาเสียเลย กินเหล้าเข้าไปเพื่อให้หลับ  มันก็ได้เพียงชั่วครู่  ตื่นมาก็พบกับความจริงว่า เราได้สูญเสียเธอผู้เป็นที่รักไปแล้ว มันไม่ใช่ความฝัน
          เวลาผ่านไป ถึงแม้ความเจ็บปวดมันจะลดลงบ้าง แต่สิ่งที่ทำให้ผมมีความรู้สึกแย่ก็คือ ผมทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่รักเรามากมาย ต้องเจ็บช้ำหัวใจจนต้องออกจากชีวิตเราไป  อยากบอกเธอว่า พี่ขอโทษ พี่ขอโทษนะ ให้อภัยพี่ด้วย......

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น