ตอนใกล้ตาย
ทุกคนจะรู้ว่าถ้าฉลาดจริง
ต้องเอาตัวรอดได้
อบอุ่นใจอยู่กับความเป็นตัวเองได้
ด้วยความสงบสบายสว่างเย็น
โปร่งโล่งไปถึงไหนๆ
ไม่มีใครฉลาดขึ้นเองเพราะใกล้ตาย
ความโง่ทางจิตที่สั่งสมมาทั้งชีวิต
ทำให้คนทั้งโลกกลัวตายกันหมด
จะเว้นไว้ก็แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่
ยังมีสตินานพอจะสั่งสมความรู้
รู้ทางสร้างความสว่างให้แก่จิต
รู้ทางเห็นความจริงที่ซ้อนๆกันเป็นภาพลวงตา
กระทั่งรู้จักตัวเองต่างไปจากเดิม
เห็นชัดว่าตนไม่ใช่ก้อนอัตตาเดี่ยวๆ
แต่ที่แท้คือชิ้นส่วนอนัตตาเป็นชั้นๆ
ประชุมกันไม่นาน
อย่างไรก็ต้องแยกย้ายหายสูญ นั่นเอง!
ความฉลาดจริงจึงเริ่มปรากฏ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น