ความตาย ความรัก
ผมนอนอยู่ในห้องสีเขียวอ่อนมาเป็นเวลาเจ็ดสิบสองชั่วโมงแล้ว เสียงนกร้องข้างหน้าต่างชวนให้หัดไปมอง ผมชายตาไปมองนกคู่หนึ่งข้างหน้าต่าง ก่อนเสียงร้องจะหายไปคล้ายว่ามันเขินเราเมื่อเรามองกลิ่นไอน ำผสมดินก็แตะจมูกไม่เบาเลย แม้ผมจะป่ วยเป็นโรคตับอักเสบ แต่มันก็เป็นวันที่ดีไม่น้อยและไม่ได้คิดถึงเรื่องเงินทองซักนิด ซึ่งผมเคยเป็นอย่างนี เป็นครั งแรก สามวันก่อนหน้านี ผมยังทำงานอยู่ในกรุงเทพตื่นมาหูสดับเพียงเสียงรถเสียงแตร สายตาผมมองไม่เห็นอะไรนอกจากวิธีหาเงิน เป็นชีวิตที่เหมือนกันไม่ได้ใช้มันเลย ผมว่าผมถูกชีวิตใช้มากกว่าใช้ชีวิต อีกทั งผมไม่ชอบงานทางด้านโฆษณาเลยแต่ผมเป็นนักโฆษณา ผมว่ามันเป็นการล่อลวงให้คนมาติดกับดักชนิดหนึ่ง
ผมไม่สามารถบอกผลข้างเคียงของสินค้าผมพูดได้แต่ข้อดี ซึ่งผมมองว่าเป็นการโกหกชนิดหนึ่ง คุณอาจไม่เข้าใจมากนักว่ามันหน้าเบื่อตรงไหน เพราะคุณไม่เคยทำมันทุกวัน ถึงอย่างไรก็ตามประเทศเราเป็นประเทศที่มีการโฆษณาที่ดี และมีคนคุณภาพมากมายในระดับโลก ประเทศเรามีนักโฆษณาดีๆมีคุณภาพมากมายเหลือเกิน เรียกว่าในวงการโฆษณาของโลก นักโฆษณาประเทศนี อย่างเราๆ ก็ติดหนึ่งในสิบของโลกเสมอ พวกเราไม่ได้เก่งแต่การล่อลวง พวกเราเก่งในการคิดวิธีใหม่ๆ ในการเข้าถึงพวกคุณอย่างไม่รู้ตัวด้วย ผมเคยอ่านหนังสือของ คุณวินทร์ เลียววาริณ อยู่เล่มหนึ่งที่ออกไปข้างนอกบ้าน เราอาจเห็นเมฆเป็นโฆษณา หรือแม้แต่เวลาเราอุจจาระในเวลาเข้าห้องน ำ มันยังขดเป็นอักษรโฆษณาชวนทดลองสินค้า
หลังจากผมอ่านหนังสือเล่มนั น ผมกลัวทุกครั งที่ผมอุจจาระหรือทุกครั งที่มองฟ้ า ผมจะหาคำโฆษณาอย่างเสมอ สามารถเรียกระแวงก็ไม่ผิดซะทีเดียว ไม่ช้าผมเดินออกไประเบียงบ้านก่อนจะมอง ฟ้าอีกครั้ง แต่ในครั้ งนี ผมลดความระแวงไปกว่าครึ่ง เพราะผมอยู่บนภูเขาที่ไร้ถนน ซึ่งที่นี ผมคงไม่ใช้กลุ่มเป้าหลายพวกเค้า ส่วนความระแวงอีกครึ่งหนึ่งที่เหลืออยู่ เพราะผมกลัวเขาจะมาโฆษณาขายปุ๋ย จะว่าไปเราไม่มีวันที่จะรู้ความจริงของโลกไปได้หรอก
โลกนี มีความเป็นอจินไตย (แปลว่าสิ่งที่ไม่ควรคิด) มากเกินไปและคนรุ่นใหม่เก็บเรามาคิด จนไม่รู้ว่าอะไรเป็นเรื่องที่ควรรู้ ซึ่งเหมือนผมเมื่อก่อนแต่ตอนผมก็เปลี่ยนไป อาจเป็นเพราะผมไม่รู้ว่าจะมีชีวิต อีกกี่ชั่วโมง ผมถึงมองย้อนกลับไปในธรรมชาติได้ก็เป็นไปได้ สมัยที่ผมอยู่ในเมืองสิ่งที่ผมขาดไม่ได้คือเพศรส ผมมีความสุขมากถ้าได้คุยกับใครซะคนที่เป็นเพศตรงข้าม คงเหมือนผู้ชายทั่ว ไปที่เป็นผู้ชายล่ะ่รับ เรื่องผู้หญิงเป็นเรื่องที่ธรรมชาติสร้างมาให้ผู้ชาย ผมอดคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้เมื่อพูดถึงเรื่องผู้หญิง แม้เรื่องราวของเราจะจบด้วยการไปคนล่ะทาง แต่ผมมีความหวังให้เธอเป็นสุขเสมอ คงมีไม่กี่คนในชีวิตหรอกครับที่จะเข้าใจทำให้เราไม่มีวันลืม ผมสามารถมองทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกให้เป็นร่างเธอหรือใบหน้าเธอเสมอ จากความรักและใคร่มันทำให้เรารู้สึกเหมือนถูกสาปก็ไม่ปาน วันที่เธอจากไปเหมือนเธอเอาชีวิตช่วงที่ดีๆไปด้วย
ด้วยเหตุผลที่เธอรักใครบ้างคนเช่นเดียวกับผมเรารักเธอ ผมเข้าใจเธอผมจึงบอกลาเธอด้วยความรัก เรานั่งคุยกันถึงปัญหาภาพมันคล้ายดั งผมกำลังบรรจุกระสุนปืนมาใส่ในโม่งทีละนัดๆ มองดูกระสุนที่เงางามเป็นครั งสุดท้าย ผมมองหน้าเธอตลอดเวลาที่เธออธิบาย รอยยิม ที่มีลักเล่ห์ทำให้เธอดูเหมือนแมวน้อยผู้หน้าสงสารไม่น้อย เธอจับมือผมพร้อมด้วยรอยน ำตา ซึ่งผมได้หลังไปตลอดเวลาก่อนที่มองใบหน้าอันสวยงามของเธอ หลังจากผมหลุดสติจากใบหน้าเธอความคิดทั งหลายเข้ามามากมายในสมองน้อยๆ ก่อนจบลงด้วยความรัก ผมจึงบอกเลิกกับเธอ และบัดนั นก็เหมือนกระสุนปีนที่ผมบรรจุไว้ได้ลั่นใส่ผมแล้ว แต่ไม่ได้ลั่น ใส่ที่สมองแต่เข้าที่หัวใจผมต่างหาก ความร้อนของกระสุนผมเคยรู้สึกในรอบนี มันต่างไปเหลือเกิน ผมอยากจะบรรยายให้รู้สึกเหมือนผม แต่ก็แปลกที่ความทุกข์มันไม่เคยสามารถบรรจุอักษรได้ทั งหมด จากวันนั นจนวันที่ชีวิตผมเหลือน้อยเต็มที ผ่านเมืองผ่านการหาเงินผ่านชีวิตที่วุ่นวาย แต่ผมสุดท้ายผมก็ไม่สามารถจะทำให้ภาพเธอเลือนลางไปซักที ไม่สิไม่ใช่ไม่ลืม!ผมไม่เคยลืมมันไปต่างหากล่ะ วันนี เธอลงลืมผมไปแล้วถึงแม้จะเป็นเช่นนั น ผมก็ไม่โกรธเคืองแต่อย่างไรผมรักเธอเหลือเกิน เกินกว่าจะยอมลืมเธอไป เธอคงจากผมไปพร้อมๆลมหายใจผมอีกไม่กี่เดือนนี้ ผมเชื่ออย่างงั ้นน่ะ
ข้อความนี้ เป็นการโฆษณาของตัวผมเองครั งสุดท้าย เพียงแต่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นการโฆษณาหรือไม่
ตอนนี ผมคงกลายเป็นเพียงพื นที่คุณเหยียบหรือเปล่า ผมก็ไม่รู้แต่ก็ยังเชื่อเสมอว่าเธอยังอยู่กับผม ถึงผมเพียงแต่เป็นผงดินเธอก็ไม่สามารถจากผมไป แม้เธอจะไม่ได้จำผมเลยก็ได้ ก็อย่างที่ว่านั นล่ะ..
"ผมโฆษณาความรัก"
นายกระเซ็น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น