เมื่อไม่แบ่งว่าอะไรเรื่องเล็กอะไรเรื่องใหญ่ ในหัวของคุณจะเต็มไป
ด้วยเรื่องใหญ่ ต่อเมื่อฝึกแบ่งว่านี่เรื่องเล็ก นั่นเรื่องใหญ่ คุณจึงค่อยรู้สึก
เหมือนตรงหน้ามีแต่เรื่องเล็ก มีแต่ขั้นบันไดที่ก้าวข้ามไปหาขั้นที่สูงขึ้น
ง่ายๆ
แปลกแต่จริง คือ คนส่วนใหญ่แยกไม่ออกว่า อันไหนเรื่องใหญ่
อันไหนเรื่องเล็ก เพียงเพราะรู้สึก เป็นทุกข์เท่ากัน ไปทุกเรื่อง
จะแบ่งว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่นั้นง่ายนิดเดียว แค่ตัดอารมณ์อัน
บิดเบี้ยวออกไป เหลือแต่เหตุผลที่ตรงไปตรงมา แล้วจัดลำดับว่าอะไรต้อง
ทำก่อน อะไรต้องทำหลัง อะไรต้องสนใจเดี๋ยวนี้เลย อะไรเอาไว้ค่อยสนใจ
ตอนว่างๆก็ได้
ถ้าปล่อยอารมณ์บิดเบี้ยวให้ครอบงำใจ แม้แต่นักบริหารใหญ่ก็อาจ
ไขว้เขวได้ ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ ทั้งที่เคยทำเรื่องใหญ่ให้กลาย
เป็นเรื่องเล็กสำเร็จมาก่อน
อย่ามัวมองหาอุบายวิธีลัด แต่ให้มองความสับสนใจเป็นโจทย์ มอง
ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวเป็นแบบฝึกหัด หากคิดอะไรไม่ออก ลำดับ
อะไรไม่ถูก ให้บอกตัวเองว่าต้องพึ่งกระดาษปากกาแล้ว โดยเขียนลงไป
ด้วยความนึกคิดธรรมดาๆว่า เรื่องไหนเร่งด่วนที่สุด ต้องจัดการให้ลุล่วง
ก่อนเพื่อน
ถ้าคุณตัดสินไม่ถูกที่ตรงนี้ ให้พยากรณ์ตัวเองว่า ทั้งเดี๋ยวนี้ รวม
ทั้งต่อไปข้างหน้า ชีวิตจะสับสนอลหม่านไม่เลิก
แต่ถ้าตัดสินถูกว่าเรื่องใดสำคัญที่สุด เรื่องสำคัญรองๆลงมาจะ
ค่อยๆทยอยตามมาเอง เพราะระบบวิธีคิดถูกจุดชนวนให้ทำงานแบบเป็น
ขั้นเป็นตอน
ใส่ลงไปให้หมดว่าต้องทำอะไร ต้องสนใจอะไรก่อนหลัง ปฏิบัติ
เหมือนผู้บังคับบัญชา ที่ต้องออกคำสั่งกับผู้น้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
เสร็จแล้วให้ถือกระดาษติดตัวไว้เป็นสรณะ พอจะสับสน พอจะฟุ้งซ่าน
เคว้งคว้าง ให้งัดกระดาษมาอ่านดูว่าเราอยู่ตรงไหน ขณะนั้นต้องคิดเรื่อง
อะไร ต้องจัดการเรื่องราวใดให้ลุล่วง ไม่เขวไปทางอื่น
ฝึกกำกับตัวเองได้ไม่กี่วัน จะรู้สึกว่าคุณคิดเป็นระบบระเบียบขึ้น
อาจจะเพราะค้นพบว่า เรื่องเล็กที่ทำเสร็จ ไม่ใช่มีแต่งานที่เสร็จ แต่อารมณ์
สับสนวกวนจะเสร็จด้วย ส่วนเรื่องใหญ่ที่ทำเสร็จ ไม่ใช่เสร็จแต่งาน แต่
จะมีความสามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีขึ้น
ที่ตรงนั้น ให้นึกภูมิใจได้เลยว่า คุณคือคนส่วนน้อยที่รู้ว่า หากเป็น
เรื่องใหญ่ ควรให้ใจใหญ่ๆ และเวลาส่วนใหญ่ไปกับเรื่องนั้น วัดกันเป็น
ชั่วโมง วัดกันเป็นวัน วัดกันเป็นเดือน เท่าไหร่เท่ากันไม่อั้นเลย
ส่วนเรื่องใดเล็กน้อย ควรให้ใจน้อยๆ และเวลาส่วนน้อยนิดเดียว
วัดกันเป็นวินาที วัดว่ากี่อึดใจดี จึงถึงเวลาตัดความคิดทิ้งเสียที!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น